morskie oko historia prawdziwa

Sat. 12PM-12AM. Updated on: Sep 01, 2023. Morskie Oko, #403 among Kraków pubs & bars: 11537 reviews by visitors and 298 detailed photos. Find on the map and call to book a table. Oko proroka historia. Historia oka Fatimy jest niejasna i istnieje kilka teorii jego pochodzenia. Jedna z nich nawiązuje do oka Horusa, czyli staroegipskiego symbolu, który odnaleziono jako hieroglify w budynkach i piramidach. Jego interpretacja jest bardzo podobna i również nawiązuje do ochrony przed negatywnym wpływem innych ludzi. Potwierdziło to Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe. Morskie Oko. Na dnie wrak statku. Na profilu Tatromaniak pojawiły się zdjęcia, które miały być dowodem, że na dnie Morskiego Oka znajduje się wrak statku o nazwie "Syrena". Była to jedna z najsłynniejszych łodzi pływających po Morskim Oku. Wtedy nie było to nic opublikowano: 11 października 2020. Morskie Oko / autor: By Tamerlan - Praca własna, Domena publiczna, commons.wikimedia.org. Podziel się. 13. 96 lat temu, w 1924 roku, Polska otrzymała na własność jeden z najwspanialszych prezentów w dziejach - jedną trzecią powierzchni Tatr. Darczyńcą był hrabia Władysław Zamoyski. Prawdziwa historia piratów z Karaibów. Morskie opowieści | Złota era piractwa trwała zaledwie dziesięć lat – od 1715 do 1725 r., kiedy kilkudziesięciu wyjętych spod prawa komodorów nonton film dilan 1990 full movie indoxxi. „Konie na trasie do Morskiego Oka idą do rzeźni po 11 miesiącach pracy, ale Tatrzański Park Narodowy przymyka oko, bo z transportu konnego ma blisko milion złotych rocznie wpływu do budżetu” - pisze ekspertka z Fundacji Viva! Anna Plaszczyk z Fundacji Viva! w walkę z transportem konnym do Morskiego Oka w Tatrzańskim Parku Narodowym (TPN) zaangażowała się sześć lat temu. To właśnie od tej sprawy zaczęła się jej przygoda z aktywizmem prozwierzęcym, która ostatecznie skłoniła ją do zarzucenia pracy dziennikarskiej. Właśnie kończy 400-stronicowy raport – pierwsze tak kompleksowe ujęcie sytuacji koni z Morskiego Oka, które obejmuje historię transportu, literaturę naukową, wszystkie ekspertyzy na temat pracy koni i kronikę wypadków na trasie. „Rozmowy z Tatrzańskim Parkiem Narodowym utknęły wiele lat temu w martwym punkcie i mam wrażenie, że to się nie zmieni. Park zarabia na tym transporcie około miliona zł rocznie z licencji wydawanych wozakom na transport konny do Morskiego Oka. To znaczna część budżetu parku” – mówi aktywistka. „Ponadto TPN w ostatnich latach zainwestował wiele w budowanie pozytywnego wizerunku transportu konnego oraz walkę z organizacjami społecznymi, które chcą jego likwidacji i teraz trudno im przyznać, że jednak się mylili. Więc brną w pudrowanie problemu kosztem cierpienia koni, których los wydaje się być dla urzędników powołanych do ochrony przyrody mało istotny, w odróżnieniu od kozic czy niedźwiedzi żyjących w Tatrach” – dodaje. Jak mówi, przez lata wokół transportu konnego do Morskiego Oka narosło wiele mitów. W tekście dla rozprawia się z tym najpopularniejszymi: Mit 1: Regulamin przewozów konnych TPN chroni zwierzęta Prawda jest taka, że regulamin przewozów dopuszcza do przeciążania koni ładunkiem w sposób oczywisty nieodpowiadającym ich sile. A to, zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt, kwalifikuje się jako przestępstwo znęcania się nad zwierzętami. Regulamin mówi, że jednorazowo koń może ciągnąć wóz z 12 pasażerami oraz piątką dzieci do czwartego roku życia, przy nieograniczonej ilości bagaży. Co prawda, norma ta powstała w oparciu o wyliczenia hipologa z tytułem profesora. Ale obliczenia zostały oparte o pomiar sił działających na konie wykonany z tzw. zwanym grubym błędem metody i błędne dane, dotyczące na przykład znacznie zaniżonej wagi wozów. Biegły sądowy przyznał rację Fundacji Viva! co do pomyłek w obliczeniach hipologa. Z poprawnych wyliczeń wynika natomiast, że konie na tej trasie ciągną o co najmniej tonę za dużo w stosunku do swoich możliwości. Czyli – pracują w przeciążeniu, a to jest niezgodne z przepisami ustawy o ochronie zwierząt. Dodatkowo regulamin dopuszcza do pracy konie 4-letnie, czyli zbyt młode, u których nie zakończył się proces kostnienia, a dla których praca w ogromnych przeciążeniach kończy się nieodwracalnymi zmianami w układzie ruchu. Tatrzański Park Narodowy zna treść tej opinii, a mimo to nie zrobił nic, by zapobiec cierpieniu zwierząt. Mit 2: Jeśli zlikwidujemy transport konny do Morskiego Oka, to te konie trafią do rzeźni W rzeczywistości konie już teraz na emeryturę trafiają do rzeźni, a na negatywny wpływ wykonywanej przez nie pracy na ich zdrowie wskazują częste wymiany zwierząt. W 2014 roku konie wycofywane z trasy do Morskiego Oka pracowały na niej średnio 19,9 miesiąca. W 2012 te, które trafiały do rzeźni, pracowały tam średnio zaledwie 11 miesięcy. Z analizy danych Polskiego Związku Hodowców Koni (PZHK) wynika, że od stycznia 2012 do połowy czerwca 2013 roku do rzeźni trafiły 44 konie pracujące w tym miejscu – w tym zwierzęta cztero- i pięcioletnie, czasami po zaledwie kilku miesiącach pracy na trasie. W tym okresie trzy konie umarły, w tym dwa w sierpniu, czyli w szczycie sezonu. To oznacza, że w okresie 18 miesięcy straciło życie 20 proc. zwierząt pracujących na drodze do Morskiego Oka, czyli co piąty koń. Średni czas pracy koni zabitych w rzeźni wynosił 10,8 miesiąca. W 2014 roku średni czas pracy zwierząt wycofywanych z trasy skrócił się z 28 miesięcy w 2013 roku do zaledwie 19,9 miesiąca. Bardziej aktualnych danych nie posiadamy, ponieważ PZHK i TPN od lat skutecznie uniemożliwiają Fundacji Viva! dostęp do tych informacji. Statystycznie wszystkie zwierzęta są wymieniane co pięć lat. Te, które do pracy się już nie nadają, są sprzedawane. Na trasę trafiają kolejne zwierzęta, zwykle zbyt młode, z nieukształtowanym w pełni układem ruchu, co skutkuje jego szybkim wyniszczaniem. I tak spirala cierpienia się nakręca. Warto podkreślić, że Fundacja Viva! już wiele lat temu zadeklarowała, że po likwidacji tego transportu przyjmie pod opiekę wszystkie konie, które w wyniku tej decyzji miałyby trafić do rzeźni, i zapewni im opiekę do ich naturalnej śmierci. Mit 3: Konie są co roku badane, a badania nie wykazują przeciążeń Od wielu lat raz do roku przed sezonem konie z Morskiego Oka są badane przez powołaną do tego celu komisję. W jej skład wchodzą: lekarz weterynarii opłacany przez furmanów, lekarz weterynarii reprezentujący Fundację Viva!, hipolog z TPN i – od dwóch lat – również lekarz weterynarii wskazany przez park narodowy. Należy tu jednak podkreślić, że badania te określają stan zdrowia koni tylko i wyłącznie w dniu badania. W dodatku badania te nie są w naszej opinii wykonywane zgodnie ze sztuką. Monitorujemy je wnikliwie i co roku stwierdzamy szereg nieprawidłowości. Schorzenia układu ruchu są „badane” u zwierząt zaprzężonych do wozów, co uniemożliwia rzetelną ocenę kulawizn. Lekarz weterynarii reprezentująca Vivę! od lat zwraca na to uwagę parku, ale TPN nigdy nie dopuścił do rzetelnego ortopedycznego badania zwierząt. Przykładowo podczas badań w 2019 roku lekarz weterynarii reprezentujący TPN i odpowiedzialny w komisji za badania ortopedyczne koni dopuścił do pracy zwierzę, u którego lekarz weterynarii reprezentująca Fundację Viva! i odpowiedzialna za badanie spoczynkowe wykryła zaawansowaną chorobę zwyrodnieniową układu ruchu. Poza tym zwierzęta są badane w większości po pokonaniu trasy z niepełnym wozem – a często nawet z pustym – co nie odzwierciedla warunków, w jakich konie pracują na trasie każdego dnia. W dniu badań furmani uspokajają tempo jazdy – zamiast pokonywać trasę w około 45 minut, przejazd trwa wówczas od jednej do nawet półtorej godziny. To znacząco wpływa na wyniki i nie pozwala ocenić wpływu codziennej pracy na organizm koni. Wielokrotnie samo badanie wysiłkowe (i – co za tym idzie – również spoczynkowe) było znacznie opóźniane. Powinno je się przeprowadzić maksymalnie do pięciu minut po pokonaniu trasy przez konie, ale zdarzało się, że było wykonywane nawet po około 30 minutach, co uniemożliwia uznanie wyników badań za wiarygodne. Jednak nawet przy takim systemie badań lekarz weterynarii Bożena Latocha, reprezentująca Fundację Viva! w komisji, wielokrotnie zwracała uwagę na to, że wyniki krążeniowo-oddechowe zwierząt wskazują na pracę w przeciążeniu. Warto podkreślić, że tylko lekarz Vivy! co roku porównuje wyniki wysiłkowe i spoczynkowe badania i kompleksowo raportuje kwestie liczby osób na wozie czy czasu pokonania trasy. Wielokrotnie wskazywaliśmy parkowi, jako organizatorowi badań, nieprawidłowości w ich przebiegu, ale uwagi fundacji nigdy nie zostały uwzględnione. Mit 4: Tatrzański Park Narodowy kontroluje transport konny i nie wykrywa nieprawidłowości Kontrole prowadzone przez TPN w większości przypadków dotyczą nieposprzątanych odchodów koni z trasy czy zanieczyszczonych miejsc postoju wozów. Z zebranych przez nas informacji wynika, że jeśli Straż Parku wykrywa nieprawidłowości dotyczące łamania przepisów ustawy o ochronie zwierząt, to nie kieruje do prokuratury zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa znęcania się nad końmi. Najlepszym przykładem są tu dwa przypadki z zimy 2016 roku. Raporty z kontroli wykonywanych w tamtym czasie przez Straż trafiły do akt postępowania prokuratorskiego. Po analizie akt biegła sądowa lekarz weterynarii uznała, że w przypadku konia zmuszanego do pracy z pękniętym kopytem oraz zwierząt zmuszonych do trzykrotnego pokonania trasy bez odpoczynku, w tym kłusem na odcinkach objętych zakazem kłusowania, doszło do rażącego złamania przepisów ustawy. Fundacja Viva! zawnioskowała o wszczęcie odrębnego postępowania w tej sprawie, co zakończyło się skierowaniem do sądu aktu oskarżenia. W obu przypadkach Sąd Rejonowy w Zakopanem uznał, ze doszło do znęcania się nad zwierzętami. Wyrok nie jest prawomocny, a posiedzenie apelacyjne odbędzie się 20 października 2020 r. Udaje się zmieniać świadomość turystów O mitach narosłych wokół transportu konnego w TPN mogłabym pisać jeszcze długo. Ale chyba najważniejsze jest to, że Polki i Polacy coraz rzadziej dają im wiarę i domagają się likwidacji tej archaicznej „rozrywki”. Co więcej – fiakrzy każdego roku skarżą się, że coraz mniej osób chce korzystać z transportu konnego. Zawsze mi się wydawało, że łatwiej jest egzekwować istniejące przepisy, niż zmieniać świadomość społeczną. W tym przypadku okazało się, że jest odwrotnie. W ciągu ostatnich kilku lat udało nam się skutecznie dotrzeć do turystów i przekonać ich, że nie powinno się płacić za cierpienie zwierząt dla własnej wygody. Oponenci twierdzą, że furmani dbają o swoje konie nie rozumiejąc, że nie chodzi tu o zapewnienie zwierzętom dostępu do pokarmu czy wody, ale o przeciążenia, których gołym okiem przecież nie widać. Trudno znaleźć osobę w Polsce, która by choć raz nie usłyszała o Morskim Oku. Morskie Oko to jedna z najpopularniejszych atrakcji polskich Tatr i jedno z najchętniej odwiedzanych w Tatrach miejsce. W sezonie ciągną tu prawdziwe tłumy ludzi żądnych pięknych widoków, a są one naprawdę zapierające dech w piersiach. Gdzie zaparkować i ile kosztuje wejście nad Morskie Oko? Czy możliwe jest dotarcie nad Morskie Oko na wózku inwalidzkim? Jak wygląda trasa do tej atrakcji Tatr? O czym trzeba pamiętać planując taką wyprawę i czy warto się w nią wybrać? Wszystko to wyjaśniam w tym artykule. Morskie Oko – czym jest ta atrakcja Tatr Morskie Oko to największe i najpiękniejsze jezioro polskich Tatr. Znajduje się w górnej części Doliny Rybiego Potoku, na wysokości 1395 m. i otaczają je z trzech stron las, szczyty Tatr Polskich i turnie. Powstało ono miliony lat temu, kiedy kroczące przez te tereny lodowce wyżłobiły sporych rozmiarów misę skalną. Obecnie Morskie Oko to wyjątkowa atrakcja Tatr, która ma ponad 50 metrów głębokości i przez przeszło 150 dni w roku skuta jest lodem. Morskie Oko zimą – fot. aleksandra85foto Morskie Oko nazywane jest też potocznie Rybim Stawem, a to dlatego, że jest jednym z nielicznych naturalnie zarybionych jezior tatrzańskich. Góralska legenda o Morskim Oku mówi, że ma ono podziemne połączenie z Morzem Adriatyckim. Dowodem dla tej tezy miał być fakt, że na dnie tej atrakcji Tatr znaleziono przedmioty pochodzące z zatopionego na Adriatyku statku. Morskie Oko Czy ta historia jest prawdziwa? Nie wiadomo, ale na pewno jest ciekawa. Faktem natomiast jest, że przez Morskie Oko prowadzi jedyny oficjalny polski szlak na najwyższy szczyt polskiej części Tatr – Rysy (2499 m.). Wartym zauważenia faktem jest także to, że przez przeszło 100 lat, od 1824 do 1933 roku Morskie Oko było własnością prywatną, a właścicielem był Władysław Zamoyski. Jak dojechać nad Morskie Oko? Sposobów na dojechanie nad Morskie Oko jest kilka. Można dojechać tu własnym samochodem i zaparkować na jednym z parkingów. Drugim sposobem jest przyjazd jednym z licznie kursujących w to miejsce autobusów. Autobusy kursują bardzo często, zarówno z Zakopanego, jak i innych podhalańskich miast. Koszt takiego transferu to ok. 15 zł w jedną stronę. Ci najbardziej wytrwali mogą tu dojść, ale trzeba się liczyć z tym, że droga prowadzi po ruchliwej ulicy. Jeżeli chodzi o wjazd nad samo Morskie Oko, to można skorzystać z fasiągu – ciągniętego przez konie wozu (nie polecamy) lub wjechać swoim samochodem. Wjazd samochodem na teren Tatrzańskiego Parku Narodowego, na terenie którego znajduje się Morskie Oko, jest możliwy jedynie dla osób z niepełnosprawnością. Aby skorzystać z takiej możliwości należy wcześniej wystąpić o zgodę do Tatrzańskiego Parku Narodowego. Wjazd nad Morskie Oko na rowerze, rolkach czy hulajnodze jest zabroniony. Gdzie zaparkować nad Morskim Okiem? Z racji na duże zainteresowanie tą atrakcją Tatr, TPN zorganizował wiele parkingów w okolicy wejścia na szlak. Najbliższym parkingiem jest ten znajdujący się na Palenicy Białczańskiej, kolejne są wzdłuż drogi, na Łysej Polanie, a także po słowackiej stronie. Jest też kilka parkingów prywatnych, skąd turystów dowożą na Palenicę prywatne busy. Jeśli zdecydujesz się na parking Tatrzańskiego Parku Narodowego to bezwzględnie musisz zarezerwować miejsce przez internet, kupno na miejscu nie jest możliwe. Koszt parkingu dla samochodu osobowego zaczyna się od 36 zł (w weekendy 45 zł), motocykl zaparkujemy za 26 zł, natomiast kampera za 70 zł za dzień. Osoby z niepełnosprawnością posiadające niebieską kartę parkingową także muszą zarezerwować parking przez internet, ale zwolnione są z opłaty. Z racji na to, że nie ma możliwości wyboru konkretnego parkingu, decyduje kolejność przyjazdu, to polecam udanie się nad Morskie Oko wcześnie rano. Wtedy będzie można zaparkować na najbliższym szlakowi parkingu. Ile kosztuje wejście? Poza kosztami dojazdu autobusem lub miejsca parkingowego należy też pamiętać o innych kosztach związanych z wejściem nad Morskie Oko. Z racji na to, że jezioro leży w granicach Tatrzańskiego Parku Narodowego to obowiązuje opłata za wejście na jego teren. Bilet ulgowy jednodniowy kosztuje 4 zł, a normalny 8 zł. Bilety 7-dniowe to koszt kolejno 20 i 40 zł. Wejściówki do parku najlepiej kupić on-line, wtedy ominiemy kolejki. Droga do Morskiego Oka, wielkiej atrakcji Tatr Znasz już wszystkie techniczne aspekty związane z wyprawą nad Morskie Oko, czas więc ruszać na szlak. Zielony szlak prowadzący do tej atrakcji Tatr zaczyna się w punkcie wejściowym TPN, a kończy przy schronisku PTTK. Wędrówkę rozpoczynamy na Niżnej Polanie gdzie równa asfaltowa droga delikatnie pnie się w górę. Otoczenie sosnowych lasów gwarantuje przyjemny chłód nawet w upalne dni. Mimo gęstego zalesienia już na tym etapie drogi zdarzają się przecinki dzięki którym roztacza się piękny widok na szczyty Tatr. Początek trasy nad Morskie Oko Po niespełna 3 kilometrach dochodzimy do wodospadu. Wodospad znajduje się po prawej stronie drogi i nazywa się Wodogrzmoty Mickiewicza. Nazwa związana jest z hukiem jaki wywołuje wodospad, natomiast kolejna część nazwy odnosi się do Adama Mickiewicza, polskiego wieszcza. Nazwa temu miejscu została nadana na pamiątkę sprowadzenia rok wcześniej prochów Mickiewicza na Wawel. Wodogrzmoty Mickiewicza Ciekawostką związaną z tym miejscem jest fakt, że jeszcze do lat 80-tych XX wieku istniał tu przystanek i miały regularne kursy autobusów PKS. W miejscu nieczynnej już pętli autobusowej znajduje się miejsce odpoczynku oraz toalety. Od Wodogrzmotów Mickiewicza trasa nad Morskie Oko zaczyna się piąć mocniej w górę. Po kilku minutach marszu dochodzimy do pierwszego skrótu na trasie. Dzięki kamiennym ścieżkom można „ściąć” zakręty i tym samym zaoszczędzić na czasie i odległości, bo droga nimi jest o 1,5 kilometra krótsza. Skrót nad Morske Oko Jeśli wybierze się szlak asfaltowy to czekają na nas zakręty i dość strome podejście. Tutaj gęstość lasu jest już mniejsza, a więc cień jest sporadyczny i często oblegany przez zmęczonych podejściem turystów. Asfaltowa droga nad Morskie Oko Wędrując asfaltem warto się co jakiś czas zatrzymać i choć chwilę pokontemplować widoki. Pamiętać trzeba, że mieszkają tu niedźwiedzie brunatne i kozice, ale większość po słowackiej stronie. Po kolejnych 3,5 kilometra docieramy do miejsca gdzie parkują wozy konne. Miejscem tym jest Włosienica, na której początku znajduje się piękny punkt widokowy. Dodatkowo to właśnie tutaj umiejscowiony jest pawilon gastronomiczny oferujący zarówno jedzenie, jak i napoje. Włosienica Od tego miejsca na Morskie Oko dzieli nas 1,5 kilometra asfaltowego szlaku. Tutaj też nie będziesz się nudzić, bo widoki są bardzo efektowne. Widoki ze szlaku Nareszcie docieramy do ostatniego podejścia i tuż po nim ukazuje się nam jedna z największych atrakcji polskich Tatr – Morskie Oko. Morskie Oko – atrakcja Tatr Tym samym dochodzimy do schroniska PTTK, które zostało założone w 1908 roku i przez samo to jest najstarszym schroniskiem w Polsce. Schronisko PTTK nad Morskim Okiem To piękne jezioro można podziwiać z przyległego do schroniska tarasu widokowego, a także zejść po schodach nad sam brzeg Morskiego Oka. Ważne jest aby pamiętać, że nie można się tu kąpać. Najważniejsze jest jednak to, że można podziwiać widoki, które zapierają dech w piersiach. Morskie Oko w Tatrach Jeśli interesują Cię atrakcje w Parkach Narodowych to zajrzyj do naszych pozostałych wiele takich miejsc i sądzimy, że znajdziesz coś co Cię zainteresuje. Morskie Oko dla niepełnosprawnych na wózku Trasa nad Morskie Oko to jedna z nielicznych tras w polskich Tatrach dostępnych dla osób z niepełnosprawnościami, w tym dla osób poruszających się na wózku. Poza krótkim fragmentem na Włosienicy, ostatnią 20-metrową górką i samym placem przy Morskim Oku, które są wyłożone kostką, reszta trasy jest asfaltowa. Morskie Oko na wózku Poruszanie się po szlaku jest dość łatwe i wygodne. Należy jednak pamiętać, że droga cały czas pnie się w górę, a za Wodogrzmotami Mickiewicza jest coraz stromiej. W związku z tym pomocna będzie elektryczna przystawka do wózka lub silni pomagierzy. Niemniej, dotarcie nad Morskie Oko na wózku albo z dziećmi w wózku jest jak najbardziej możliwe. Warto dodać, że osoby poruszające się na wózku nie zejdą nad samo jezioro, gdyż tam prowadzą schody. Jednak z placu przy schronisku wszystko widać jak na dłoni. Czy warto wybrać się nad Morskie Oko? Na to pytanie można by odpowiedzieć jednym, krótkim stwierdzeniem. Zdecydowanie TAK! Już samo jezioro robi ogromne wrażenie. Jego wielobarwne odcienie, krystaliczna woda to coś, co trzeba choć raz zobaczyć. Efekt wow potęgują pnące się do nieba szczyty, a wśród nich ten najwyższy w Polsce – Rysy. Morskie Oko w Tatrach Przy dobrej pogodzie widoki są tu przecudne, sprawiające że trudno rozstać się z Morskim Okiem. Ja bez chwili zastanowienia polecam każdemu wejście nad Morskie Oko i ujrzenie na własne oczy tej spektakularnej atrakcji Tatr. Morskie Oko – informacje praktyczne Aby ułatwić Ci wycieczkę nad Morskie Oko zebrałem wszystkie ważne informacje w poniższej liście. Morskie Oko znajduje się w Tatrzańskim Parku NarodowymMożna tu dojechać autobusemMiejsce parkingowe należy zarezerwować przez internetWejście na teren TPN jest płatneNad Morskie Oko prowadzi asfaltowa drogaNad Morskie Oko można wjechać samochodem po wcześniejszym zgłoszeniu w TPNSzlak nad Morskie Oko ma 9 km, a gdy korzysta się z kamiennych skrótów to 7,5 kmNajlepiej udać się na szlak między 6, a 7 rano, wtedy będzie mniej turystówSzlak nad Morskie Oko pnie się w 95% w góręTrasa jest dostępna dla osób poruszających się na wózku i z wózkiem dziecięcym. Morskie Oko na wózku jest do zdobyciaNie polecam wchodzenia w butach na obcasie lub w japonkachPamietać należy, że w górach pogoda może się gwałtownie zmienićNa terenie Parku Narodowego NIE ŚMIECIMY, swoje ŚMIECI ZABIERAMY ZE SOBĄ Od poniedziałku do piątku zajmuję się grafiką na potrzeby reklamy, w międzyczasie obserwując promocje lotnicze. Bardzo, bardzo lubię pokera, w każdym jego aspekcie :) Tetraplegik, wózek aktywny. Sezon turystyczny w Tatrach trwa. Turyści tłumnie odwiedzają Podhale, jednak najwięcej przyjezdnych rusza nad Morskie Oko W ubiegłym tygodniu jedna z naszych czytelniczek odwiedziła Morskie Oko i postanowiła podzielić się z nami swoimi doświadczeniami Jak przyznaje pani Janina, zarówno nad Morskim Okiem, jak i na Krupówkach było tłoczno i nie brakowało incydentów, jednak wyjazd zalicza do udanych Więcej takich tematów znajdziesz na stronie głównej Zakopane w tym roku przeżywa prawdziwe oblężenie. Potwierdzają to pojawiające się w sieci zdjęcia przedstawiające tłumy turystów na szlaku wiodącym nad morskie oko, a także kolejki do busów tam kursujących, które ciągną się w nieskończoność. Jedna z naszych czytelniczek postanowiła skorzystać ze słonecznej pogody w ubiegły piątek i wybrała się nad Morskie Oko. Opisała nam swoje wrażenia z wycieczki. Poniżej publikujemy treść listu do redakcji, który otrzymaliśmy od pani Janiny. Nigdy nie byłam nad Morskim Okiem, więc gdy ze strony znajomych padła propozycja wyjazdu, z chęcią się zgodziłam. Wyruszyliśmy w 14-osobowej grupie z Nowego Sącza o godz. 5 rano. Był to celowy zabieg, gdyż spodziewaliśmy się, że w godzinach popołudniowych będzie tam tłoczno. Droga przebiegła nam bardzo spokojnie. Na trasie nie było korków i płynnie dotarliśmy na parking w rejonie Morskiego Oka. Mimo że na miejscu byliśmy już o 7 rano, to samochodów było już całkiem sporo. ZOBACZ RÓWNIEŻ: Morskie Oko: parking tylko z wcześniejszą rezerwacją Droga nad Morskie Oko - czy rzeczywiście jest tłoczno? Weszliśmy na szlak, który o tej porze nie był jeszcze bardzo oblegany. Szliśmy spokojnie, droga była bardzo przyjemna i zajęła nam ok. 2,5 godz. Wydawało nam się, że skoro na szlaku nie ma jeszcze zbyt wiele ludzi, to na miejscu będzie jeszcze dość luźno, ale wcale tak nie było. Nad samym Morskim Okiem było już tłoczno, a była dopiero 9:30. Mimo to było bardzo przyjemnie, widoki były przepiękne, a pogoda sprzyjała. Mogliśmy nieco odpocząć po wędrówce i nabrać sił na drogę powrotną. Morskie Oko (fot. czytelniczka Onetu) W drodze powrotnej nie brakowało incydentów Około południa postanowiliśmy wyruszyć w drogę powrotną. Zaraz po wejściu na szlak ukazały nam się niewyobrażalne tłumy turystów, którzy właśnie szli w stronę Morskiego Oka. W niektórych miejscach tworzyły się korki, było ciasno i tłoczno, a nawet niebezpiecznie. W takim tłumie nietrudno się potknąć i zrobić sobie krzywdę. Dodatkowym utrudnieniem dla pieszych były wozy konne, które co chwilę jeździły zarówno w górę, jak i w dół. Jak się jednak okazało, konie nie były jedynymi zwierzętami na szlaku. Spotkaliśmy również jelenia. Spacerował sobie uboczem i zupełnie nie przejmował się obecnością ludzi. Nie spłoszyło go nawet to, że turyści podchodzili bardzo blisko i robili zwierzęciu zdjęcia. Foto: Onet Jeleń Morskie Oko (fot. czytelniczka Onetu) Na szlaku było bardzo dużo dzieci, zarówno rodzin, jak i wycieczek zorganizowanych czy kolonii. Widzieliśmy nawet maluchy w wózkach. Wśród takich tłumów szczególnie trzeba uważać na swoje pociechy. Nie zabrakło na szlaku rodziców, którzy w panice szukali małego chłopca, który nagle zniknął im z oczu. Dziecko na szczęście dość szybko się znalazło, jednak nie obeszło się bez nerwów. Po zejściu ze szlaku udaliśmy się do naszego autokaru, by ruszyć w stronę Krupówek. Parking był już bardzo zatłoczony - zarówno przez samochody osobowe, jak i liczne autokary. Dotarłyśmy na Krupówki - tam również było tłoczno. Na szczęście nie natknęliśmy się na żadnego misia, który zachęciłby nas do zdjęć. Foto: Onet Krupówki (fot. czytelniczka Onetu) ZOBACZ RÓWNIEŻ: Kosztowne zdjęcie na Krupówkach. "Podeszli do nas znienacka" Ile kosztuje obiad na Krupówkach? To był dobry moment na zjedzenie obiadu. Udaliśmy się więc do jednej z restauracji na Krupówkach. Na sześć osób zamówiliśmy zestaw: frytki, ziemniaki, żeberka, golonka, karczek, filety z kurczaka, szaszłyk i zestaw surówek. Całość kosztowała nas 160 zł, więc ok. 27 zł za osobę. Pozostali zamówili pierogi, kwaśnicę, burgery. Porcje były duże, można było się najeść. Szklanka napoju gazowanego lub soku kosztowała ok. 10-15 zł. Można zatem powiedzieć, że obiad zjedliśmy w przyzwoitej cenie. Po obiedzie ok. godz. 16 udaliśmy się już do autokaru i ruszyliśmy w drogę powrotną w kierunku Nowego Sącza. Tym razem już nie obeszło się bez korków i swoje trzeba było odstać, szczególnie na początku trasy, w okolicach Nowego Targu zrobiło się już luźno. "Było warto" Ogólne wrażenia z wycieczki – pozytywne. Myślę, że warto odwiedzić Morskie Oko latem, mimo że można zastać tam tłumy. Złotym środkiem może okazać się wyruszenie w trasę wczesnym rankiem, kiedy jeszcze nie ma wielkiego tłoku.

morskie oko historia prawdziwa